...så blir han ofte av eit, bokstaveleg tala, grøvre kaliber enn når damene får råde:
Eg har vore på Setermoen i helga, som de skjønner.
Først frå utearealet i panserleiren:
 |
| Pynta til Tanksgiving heile året. |
Deretter frå messa i panserleiren. Ein skjønar det kan gå hardt for seg der ein laurdagskveld:
 |
| Her får eg stadfesta alle fordommane mine mot fyllekulturen i Forsvaret. |
Eigentleg må eg seie at det mest slåande med pansermessa var kor lik stilen var Billa på Blindern Studenterhjem, der eg trådte studentstilettane mine i heile seks år.
Men det var også visdomsord å komme over, desse kunne ein del av elevane mine (og til og med somme av kollegaene mine) nytte seg av i kvardagen:
 |
| Eit motto for kvardagen |
I artillerileiren hadde dei freista tilveret som arkitektar, og det må eg seie eg syntest dei var ganske flinke til. Høgtideleg, men med eit lokalt preg.
 |
| Innkøyringa til artillerileiren. |
Inne i artillerimessebygningen var det forøvrig ein annan ting som verkeleg minte meg om Blindern Studenterhjem - skjolda som synte kven som hadde fått medlemskap i Den Brennende Bombes Orden. Veldig likt Bukkeordenen hjå oss, altså. Studentar, soldatar, unge folk heimefrå er visst dei same overalt. Det er både urovekkjande og trygt. Trur eg.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar